Column #1

4 februari – wereldkankerdag – was een toepasselijk moment geweest om marinavanbrunschot.nl officieel online te gooien. De puntjes op de i lieten echter langer op zich wachten. Middelste worstelde, omdat zijn creativiteit stokte. Logisch achteraf. Zijn moeder zat immers plots alle dagen thuis vanwege ongeneselijke kanker. En om de tijd te doden (verkeerde woordkeuze) wilde ze zo nodig gaan schrijven. Een persoonlijke website moest er komen, met een logo en dat soort dingen. Maar hij heeft ’t geflikt, natuurlijk heeft hij ‘t geflikt.

 Dat ik ooit de pen ter hand heb genomen is te danken aan Antje. Zij leed aan een zeldzame vorm van kanker, net als ik, had blauwe ogen en fronste vaak, net als ik. En ze was eigenzinnig. Zo moeder, zo dochter, in verschillende opzichten. Hopelijk gaat één vergelijking niet op. Mijn inspiratiebron stierf acht maanden na de diagnose, ik wil er langer overdoen. Invloed daarop heb ik nauwelijks. De behandeling moet z’n werk doen, zo simpel als wat. Ondertussen probeer ik met mijn nuchtere en relativerende inborst het leven te leven. Dat lukt aardig, al staat de aardbol in de fik, dat wel. Ik dwing mezelf om het achtuurjournaal te kijken, da’s heftig genoeg, alle praatprogramma’s skip ik. Of een oorlog nou plaatsvindt in de achtertuin van Europa, of verder bij ons vandaan. Niets rechtvaardigt het vermoorden van onschuldige medemensen. Maar zolang narcisten aan de macht zijn, vrees ik het ergste. Gelukkig beschikken onze plaatselijke politici over mildere karaktertrekken. De heren en dames die onze zes politieke partijen vertegenwoordigen hebben één ding gemeen. Ze willen zich voor jou en mij – de burgers – inzetten en het verschil maken. Dat geloof ik, zonder meer. Eerlijkheidshalve galmen woorden van een lied van Normaalzanger Bennie Jolink toch ook voortdurend door mijn hoofd. Maar het is mijn recht én plicht om te stemmen, dus heb ik ‘t rode vinkje gezet.    

 Nieuwsgierig naar de woorden?

 Politiek is me gin bliksen weerd, gooi moar veur de haaien, I je wedt altied op het verkeerde peerd, en de schatkist licht de laaien.