Column #20

Sinds iemand mij heeft verteld dat je bij het zien van twee eksters geluk kunt verwachten, krijg ik een unheimisch gevoel als er maar eentje rondfladdert én dan gaat deze dame met haar nuchtere inborst naarstig op zoek naar zijn/haar maatje. Gelukkig blijf ik niet hangen in onheilspellende scenario’s als mijn zoektocht op niets uitloopt. T’is tenslotte maar bijgeloof.

Waar ik wel een nare buik van blijf houden, bovenop de darmklachten die ik al heb, zijn de verontrustende ontwikkelingen en de tegenstrijdigheden in zorgland. Omdat de energiecrisis de portemonnee van iedereen raakt, gaat daar alle aandacht naar uit. Beste lezers…we zitten ook middenin een zorgcrisis. Ouders die wanhopig op zoek zijn naar professionele hulp voor hun kind zullen dat beamen, evenals zorgmedewerkers in verpleeghuizen die handen tekortkomen om aan de basiszorg (lees: basiszorg) te voldoen.

Een kankerpatiënt daarentegen – ik ben er eentje – kan op alle mogelijke deskundigheid rekenen. Naast een oncoloog die topkennis heeft van NET mag ik ook diverse anderen raadplegen. Van een verpleegkundige specialist in het ziekenhuis tot aan een psycholoog en diëtist aan toe. En allemaal weten ze van de hoed en de rand. O ja! De hormooninjectie komt zelfs naar hoekhuis van Brunschot toe, ik hoef voor mijn behandeling dus geeneens op pad.

Dank hoor, grote, grote dank daarvoor! Ik waardeer het hartstikke, elke dag opnieuw.

Maar toch…toch zitten die enorme verschillen mij dwars. Met de geestelijke gezondheidszorg voor jongeren bijvoorbeeld is het erbarmelijk gesteld, terwijl meer en meer kinderen uit alle lagen van de bevolking psychische problemen hebben en geen uitweg zien. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Echt niet! Ik ga niet vingerwijzen naar onze overheid die onjuiste prioriteiten stelt, of malafide zorgverzekeraars afkraken met hun miljarden op de bankrekening. Ook laat ik de professionals met rust die op de directe werkvloer tekortschieten en/of te weinig betrokkenheid tonen.

Het enige wat ik als ervaringsdeskundige kan doen is ouders het advies geven om verder te kijken dan de huisartspraktijk lang is. Er leiden meerderen, soms betere wegen naar Rome, alleen zul je zelf Google Maps moeten raadplegen en de contacten leggen.

Tip:

Kijk eens op de website van Yes We Can. Dat alleen jongeren met een verslaving daar terechtkunnen is een hardnekkig misverstand. Sinds kort bieden ze ook ambulante begeleiding aan, en met een beetje geluk is de wachtlijst (nog) niet al te lang.