Column #17

Een lied dat per toeval via de Sonos-box mijn gehoorgangen binnendringt, kan een trigger zijn om alles uit mijn hand te laten vallen en te gaan schrijven. Joe Cocker met With a little help from my friends was vanochtend de aanstichter. Kanttekening, niet alleen hij, ook mijn mentale gemoedstoestand. NET, dat je (weer) bedankt bent, dat weet je.

Terug in de tijd…

Een interessant gesprek, tussen haar en mij, over vriendschap.

Zij: “ Wat versta jij onder goede vrienden?”

Ik: “ Pfff… mooie vraag, dat weet ik zo 1 2 3 niet.”

Zij: “ Een goede vriend is iemand die je ’s nachts uit bed belt als er stront aan de knikker is.”

Ik: “ Oh..! Maar dan heb ik geen goede vrienden, want als er ’s nachts stront aan de knikker is kan mijn zus een telefoon verwachten.”

Heden…

Een jaartje of wat ouder. De wijsheid inmiddels in pacht? Nee. Want een antwoord op bovenstaande vraag liet zich afweten eerder deze week. Overigens blijf ik mijn zus bellen als er ’s nachts stront aan de knikker is, met volledige instemming van mijn huisgenoten. Een geruststellend idee, maar dat terzijde.

Ik wil het internet weleens raadplegen als ik antwoorden zoek. Tien van de tien keer is dat een verkeerde keuze, want de informatie van allerlei peuten en uit allerlei hoeken is reuze. Het duurt dan meestal ook niet lang of ik klap geïrriteerd de laptop dicht. Waarom zou ik in godsnaam gaan googlen? Ik kan toch zeker zelf wel nadenken! Ik weet zeker zelf wel wat ik belangrijk vind of hoe ik ernaar kijk? 55 jaar, kom op zeg! En toch is het kennelijk niet zo simpel. Iets met andere verwachtingen, vanzelfsprekendheden, waarden en normen, teleurstellingen. Dat soort geneuzel en hoofdbrekens.

Tijd voor een wandeling…

Het ultieme middel om de kop helder te krijgen.

Zij: “Wat versta jij onder goede vrienden?”

Ik: “Mooie vraag.”

Zij: “Een goede vriend is iemand die je ’s nachts belt wanneer er stront aan de knikker is.”

Ik: “Oh…! Dat zou betekenen dat ik geen vrienden heb, maar dat klopt niet.”

Voor mij betekent vriendschap namelijk dat ik begrip, steun en bevestiging krijg van een ander, maar dat die ander mij ook een spiegel durft voor te houden, helpt te groeien en mijn onhebbelijkheden door de vingers ziet.

En…vice versa uiteraard.

Wat een geluksvogel ben ik!

Geweldig dat de Oekraïners in Nederland een woonplek hebben gevonden en een groot deel daarvan zelfs al aan het werk is. Daar zijn we in dit land dus toe in staat. Waarom dat met mensen uit een niet Europees land niet lukt is tenenkrommend. Vast iets met een onmogelijk asielzoekersbeleid, regels en wetten waarop meestal alles kapot loopt. Goddank zijn de Oekraïners, toch ook gevlucht voor oorlogsgeweld, niet met spandoeken en omgekeerde Nederlandse vlaggen onthaald. Maar het overgrote deel heeft dan ook dezelfde huidskleur als al die protesterende kaaskoppen. #boos #déjà vu